HOME | DD

Description
This is my first artbid for this geargeous stallion named Duende aka Dude <3
He is created by sealle www.deviantart.com/sealle/art/… and when I saw him, I just fell in love
I have used this www.deviantart.com/sealle/art/… drawing for the reference for the stables =3

______________
There is a story that belongs with it!!
And I will update the drawing with the story, but I will go a few days away and I still need to back my suitcase.... And I will leave tomorrowmorning.... Sooo I have to do that now =3 But when I'm back I will add the story to it!!
Just wanted this online before I left

______________
Story: Will come......
Will containce Lincoln (aka Collin) and his sister Taylor (aka Teetee). Taylor is a 16/17 years old woman, who has lost her left arm and right leg at the age of 7 years during a terrible car-accident that killed both their parents. Lincoln a 23 Years old men is Teetee's brother who has taken care for her when their parents died and she became an invalide. They have lived with their uncle and aunt the first years after the accident, but their strict legim didn't work for the two kids. So when Lincoln was able to move out (at 18 years old) both he and her sister moved away.

The story is just in Dutch for now, but I will upload an English version!!!

"Zaterdag"
Het was nog donker toen Collin wakker werd. Langzaam kwam hij overeind in z'n bed en strekte zich uit. Hij voelde hoe zijn spieren samentrokken en even kwam de gedachte in hem op om weer verder te slapen. Maar daar was helaas geen tijd voor. Vlug stapte hij uit bed en liep naar de deur. Voorzichtig, om Taylor niet wakker te maken, opende hij de deur van zijn slaapkamer en liep naar de trap. Hij wist dat als hij ook maar iets van geluid maakte zijn kleine zus wakker zou worden en hij daar de hele ochtend mee opgescheept zat. Iets waar hij normaal geen moeite mee zou hebben, maar nu even niet. Zo stil mogelijk liep hij de trap af en haastte zich naar het toilet. Opgelucht trok hij de wc door en liep hij naar de woonkamer. Hij had expres de deur naar de woonkamer open gelaten want die kon soms nogal herrie maken. En ook dan zou Tayler binnen de kortste keren wakker worden en hem lastig vallen. In zijn pyjama, al had hij daar nu best spijt van aangezien het frisser was als hij had gedacht, liep hij over de koude vloer van de woonkamer richting de bank. Hij had zijn pantoffels naast de bank laten staan, voordat hij gisteravond naar bed was gegaan. Hij meende te herinneren dat ze aan de kant van het raam stonden. Maar voordat hij daar was had hij zijn pantoffels al gevonden. Snel liep hij naar de computer, die hij opstartte en iedere seconde dat het duurde voordat zijn computer eindelijk opgestart was, was er één te veel. Vandaag had hij afgesproken om met zijn team de "headmasters" uit te dagen. Ze hadden om 5 uur 's ochtends afgesproken, want de vorige keer hadden ze te weinig tijd gehad. De vorige keer waren ze echter pas om 12 uur begonnen, dus of dit te overdreven was? Voor een buitenstaander misschien wel, maar voor Collin en zijn team was het haast net zo serieus als een leger dat ten strijde trekt. Alhoewel misschien voelde het voor Collin wel net zo echt aan. Tenslotte moesten ze de "terroristen" van het spel zien te stoppen. Deze "terroristen" volgens Collin, waren 4 spelers die de spellen van andere spelers hacken om zo aan meer geld en spullen te komen. Collin zelf was ook eens gehackt en had zich hierna aangesloten bij deze "anti-hack" club, ookwel "the defenders" genoemd.
Ach ja, je moet iets op je vrije dag toch?

Drie uur later zat Collin volledig in het spel. Ze waren al voorbij de eerste linie gebroken en ze waren bijna bij de tweede aangekomen. Samen als één versloegen ze de monsters die ze tegenkwamen op hun pad om de headmasters te verslaan. Bijna juichend van enthousiasme maakte Collin een fout. Hij had een speciale koptelefoon op met all-round geluid. Maar hierdoor vergat hij dat de dingen die hij hardop in zijn microfoon zei, ook in het huis te horen waren. En ja hoor.... Nog voordat Collin het besefte klonk daar het geluid van iemand die net uit bed klom...

Taylor had voorzichtig haar ogen open gedaan toen ze besefte dat ze echt niet meer in slaap zou vallen. Ze keek op haar telefoon en zag dat het al 8 uur geweest was. Best jammer zo in haar weekend. Voor school zou ze te laat zijn geweest, maar op haar vrije dag mocht ze best uitslapen. Maar helaas het lukte echt niet meer om nog verder uit te slapen. Dus besloot ze om maar uit bed te gaan. En dat was het moment dat ze haar broer beneden hoorde praten. Omdat het met zo veel agressie en enthousiasme ging wist ze gelijk dat hij weer bezig was met dat stomme spel van hem. Ze vond het maar onzin. Je kon toch wel wat beters doen in je vrije tijd dan een spelletje waarbij je monsters en mensen moest vermoorden. Voorzichtig kwam ze overeind en trok haar rolstoel naar zich toe. Ze zuchtte.... Iedere keer als ze wakker werd en haar rolstoel zag werd ze eraan herinnerd aan het ongeluk waarbij haar ouders waren omgekomen. Nog iedere dag gaf ze zichzelf de schuld. Als zij niet perse naar huis wilde hadden ze misschien nog wel geleefd... Ze zette die gedachte van haar af. Haar oma had haar al duizenden keren gezegd dat het niet haar schuld was. Maar toch.... Ze zuchtte een keer diep en probeerde in haar rolstoel te klimmen, ze werd er steeds handiger in, en het kostte haar al veel minder moeite. Vroeger moest haar broer haar er steeds in tillen. En de trap af en op was al helemaal geen doen, maar sinds dat ze verhuisd waren had haar broer een speciale traplift laten installeren waarmee ze met haar rolstoel via de trapleuning naar beneden kon. Ze moest haar rolstoel op een klein platform installeren. En met één druk op de knop ging ze naar beneden. De eerste paar keren had ze niet alleen gedurfd maar na 5 jaar had ze er geen moeite meer mee.

Beneden zag ze inderdaad haar broer achter de computer. "Goeiemorgeeee broertje" Ze zag dat Collin het hoorde maar hij was te druk bezig met een monster. "Laat ook maar" ze rolde haar rolstoel naar de wc en ietwat onhandig verplaatste ze zichzelf over naar de wc. Toen ze klaar was sprong ze weer over naar haar rolstoel en merkte dat ze toch wel erg honger had. Ze rolde naar de keuken, waar ze een boterham met boterhamworst en augurken maakte. Terwijl ze naar de woonkamer rolde, besefte ze zich dat ze morgen 17 jaar zou worden. Precies 10 jaar gelden dat.... Ze probeerde er niet aan te denken maar haar verjaardag was altijd een dingetje. Het was namelijk op haar verjaardag dat ze dat ongeluk hadden gehad, en haar ouders waren overleden. Normaal gesproken deed ze niet zo veel met haar verjaardag, alleen een paar vrienden van school en wat familieleden kwamen langs. Maar morgen wilde ze er helemaal niks aan doen. Ze had zelfs ruzie gehad met haar broer. "Waarom zou ze feest vieren als het precies 10 jaar geleden was dat zij haar ouders had vermoord?" Had ze geroepen waarop haar broer haar wijs maakte dat ze zich niet zo moest aanstellen en dat ze best haar verjaardag konden vieren en het zouden combineren met een rouwdag voor hun ouders. Aan de ene kant had ze dat wel begrepen, maar aan de andere kant hoefde het van haar allemaal niet. Hun grootouders, ooms en tantes hadden al aangegeven dat ze wel langs zouden komen. Wat Taylor wel begreep. Maar verder hoefde ze geen feest.

Ze klom op de bank en drukte de televisie aan met de afstandsbediening. Terwijl ze haar broodje op at, keek ze op haar telefoon. Ze had behoorlijk wat dingen gemist op Facebook zo te zien. Het duurde even voor ze alle notificaties had bekeken en ze scrolde langs de nieuwsberichten. Ze volgde een aantal stallen op facebook, want ondanks dat ze waarschijnlijk nooit meer zou kunnen rijden. Had ze 2 jaar als 5 en 6 jarig meisje paard gereden. Ze had haar eerste rijles als kado gekregen van haar ouders voor haar 5e verjaardag. Net als haar broer. Hij had echter na het ongeluk ook nooit meer paardgereden. Niet zo zeer omdat hij het niet leuk vond, nee sterker nog hij zou maar wat graag weer op een paard stappen. Hij had zelfs meegedaan met boogschieten te paard en hij was verdraaid goed. Maar hij kon het niet. De paarden en met name de lessen was altijd samen met zijn zusje en hun ouders geweest. Hij kon het niet voor zich zien zonder hun ouders erbij om ze aan te moedigen.

Terwijl ze op facebook aan het rondscrollen was zag ze een aantal paarden die te koop aangeboden werden. Wat zou ze toch graag een paard willen hebben, maar haar broer had haar zo vaak gezegd dat ze dat nooit zouden doen. Dat ze niet eens meer probeerde om haar broer over te halen. Hij had echter ooit een keer een afspraak gemaakt met haar. "Als je ooit een keer een paard vind, uiteraard een stoere Hispano Arabian hengst met lange dikke manen en staart, die zo lief is dat jij erop kan rijden. Dan mag jij dat paard hebben." Ze was toen 8 geweest en ze was in de periode vaak depressief geweest vanwege haar verloren arm en been. Nu jaren later was ze er wel aan gewend geraakt en had ze uiteraard al honderden hengsten aan Collin laten zien die volgens de beschrijving lief waren, maar hij had nooit contact opgenomen, of sterker nog de indruk gegeven dat hij überhaubt wilde gaan kijken. Ze had daarom die hoop maar opgegeven. Toch bleef het verleidelijk om de verkoopadvertenties in de gate te houden.

Net toen ze klaar was met haar broodje en haar telefoon aan de kant wilde leggen, had ze haar beginpagina nogmaals vernieuwd en toen de nieuwe pagina geladen was zag ze een nieuwsbericht van een stal die ze volgde. Namelijk van KhanCohban Stud and Farm. Ze liet haar bord vallen en haar adem stokte. Ze keek naar een foto van een paard zo mooi, zo puur, zo... ze wist niet hoe ze hem kon omschrijven maar ze wist één ding zeker. Dit was het paard waar ze zo lang op wachtte. Dit was het paard die haar zou helpen om weer te kunnen rijden.

Terwijl collin achter zijn computer zijn spel zat te spelen. Had hij gezien dat zijn zusje op de bank was gaan zitten. Hij had er niet veel aandacht voor want hij moest tenslotte nog maar 1 monster verslaan om ook door de 2e linie te breken. Dit monster was echter een stuk moeilijker en één voor één voerde ze een aanval uit om vervolgens een afsluitende aanval met z'n alle in te zetten. Het vergde behoorlijk wat overleg en het kwam vrij nauwkeurig, want iets te vroeg of te laat en de aanval was mislukt. Maar precies op het moment dat ze het monster hadden verslagen schrok hij van Taylor. Ze had haar bord laten vallen. En ondanks dat hij af en toe echt geen zin had om voor zijn zusje te zorgen. Stond hij gelijk op, "gaat het TeeTee?" Hij snelde naar Taylor. Maar toen hij bij Taylor was zag hij niks ernstigs. Verbaasd maar vooral geïrriteerd was hij weer omgekeerd om naar de computer te lopen. "Wacht even" Taylor probeerde hem vast te pakken, maar hij was net te ver weg waardoor ze omviel. Ze klom weer overeind waarna ze haar telefoon uitstak naar Collin. "Ik heb hier geen tijd voor en geen zin in." "Wacht nou Collin en kijk even alsjeblieft!" Ze stak nogmaals haar telefoon uit en Collin pakte hem aan. Hij keek op het scherm. De pagina was geopend op een verkoopadvertentie van een stal die zijn zusje volgde. Ze had wel eens vaker een paard laten zien die ze dan o zo graag wilde kopen. Hij keek op het scherm naar de omschrijving en hij scrolde naar beneden naar de foto. Hij versteende.... Dit paard... Hij keek om naar de foto van zijn vader en moeder. De foto hing boven de open haard en was genomen tijdens hun laatste vakantie. Ze waren naar Portugal geweest waar ze naar duiken, surfen en lekker op het strand hangen ook naar een stoeterij waren geweest waar hun ouders een buitenrit hadden gemaakt. Dit was ook de laatste keer dat ze paard hadden gereden, voordat.... Het paard op de foto had zijn vader verteld was een Hispano Arabian. Het waren prachtige sterke en vooral betrouwbare paarden volgens de eigenaar van de stoeterij. Zijn vader had hem verteld "Als je ooit de kans krijgt om zo'n mooi paard in bezit te krijgen, ga er dan voor." Zijn vader had toen die foto laten maken met dat paard en die foto hangt al sinds dat ze naar dit huis verhuisd waren boven de open haard.

Hij keek nogmaals naar de telefoon en Taylor. Hij wist dat hij deze kans niet kon laten liggen, zijn vader had het zo mooi gevonden om dit mee te maken. Hij dacht na, kunnen we een paard onderhouden? Wat als Taylor depressief wordt van het feit dat ze niet kan rijden? Zou ze weer kunnen rijden met dit paard? Wat als ze valt? Allerlei vragen schoten door zijn hoofd en eigenlijk alles in hem zei "doe het niet..." maar luisterend naar de stem van zijn vader zei hij tegen Taylor dat ze een afspraak mocht maken om te gaan kijken.

Het mocht!!! Het mocht echt!! Zo blij als dat ze was sprong ze naar haar broer waar hij haar opving en tranen van blijdschap rolde over haar wangen. "Ik ga meteen bellen!" Nog voordat Collin wat kon zeggen had ze haar telefoon terug gepakt en het nummer ingetoetst waarmee ze contact op moest nemen. Het duurde even, maar toen nam een vriendelijke vrouwelijke stem de telefoon op. Taylor zei dat ze geïnteresseerd was in Dude (ookwel Duende). De vrouw aan de andere kant van de telefoon vertelde nog wat over Dude en ook de rede waarom ze hem helaas weg moest doen. Namelijk omdat ze het niet kon combineren met haar zwangerschap. Na een kort gesprek hing Taylor op. "We mogen morgen langs komen!" Ze straalde van blijdschap toen ze het Collin vertelde. En de rest van de dag is die glimlach niet meer van haar gezicht geweest.

"Zondag"
Weer was het vroeg toen Collin opstond, dit keer niet omdat hij een spel moest spelen, nee sterker nog ze hadden de headmasters verslagen! Maar hij wilde de kamer versieren voor Taylor voordat ze wakker was. Dus hij klom uit bed en liep naar de deur, maar voordat hij de slaapkamer uit was hoorde hij dat zijn zusje al beneden was. Verbaasd vroeg hij zich af waarom ze zo vroeg wakker was. En vooral waarom ze zo vrolijk was. "Oooh Ik heb er zo'n zin in!" Zei ze toen Collin naar beneden liep. Ohja ze gingen vandaag bij dat paard kijken. Collin was het haast alweer vergeten, maar Taylor uiteraard niet. Ze had een afspraak gemaakt om 10 uur en aangezien het nog een stukje rijden was moesten ze maar eens opschieten. Snel aten ze hun ontbijt op en hadden ze zich omgekleed. Collin was al naar beneden zijn spullen aan het verzamelen, toen Taylor naar beneden kwam. Ze keek niet meer zo blij als voorheen en Collin zag dat ze ongerust was. "Wat nou als ze niet willen dat een gehandicapte hun paard koopt?" "Stel je nou niet zo aan, dat weet je pas als je erheen gaat." Collin snapte haar wel, maar hij probeerde haar gerust te stellen. "Als je er niet heen gaat en het niet vraagt zul je het ook nooit weten" Taylor vond dat hij daar wel gelijk in had. Dus pakte ze haar spullen en samen gingen ze naar de auto.

De autoreis duurde ongeveer een half uurtje, waarna ze overstapte op de boot naar het eiland waar de stal gevestigd was. De boottocht was prachtig, de natuur war prachtig om te zien en het weer was perfect. Niet te warm, maar zeker niet te koud met een heerlijk zonnetje. Ze hadden niks te klagen. Taylor was zo ontzettend zenuwachtig dat ze niet stil kon zitten, dus rolde ze haar rolstoel over de boot om zo alle kanten een keer gezien te hebben. Haar broer werd haar zo wel een beetje zat, maar goed het was dan ook niet niks. Zelf was hij ook wel zenuwachtig, maar hij kon tenminste nog wel stil zitten. Alhoewel hij merkte dat hij zelf ook steeds wat verder liep.

Toen de kust in zicht kwam, leek het eeuwen te duren voordat ze eindelijk zover waren om aan te meren. Taylor kon haar enthousiasme niet meer op. Ze had er zo veel zin in! Nadat de boot was aangemeerd hadden ze een auto gehuurd om richting de stoeterij te
rijden. Na een korte autorit kwamen ze aan bij de stoeterij. De paarden die in de weilanden stonden waren prachtig! De een nog mooier als de andere en Taylor( en stiekem ook Collin) keek haar ogen uit. Bij aankomst op de parkeerplaats kwam een vrouw hun tegemoet lopen, Taylor vermoedde dat het de vrouw was die ze ook aan de telefoon had gehad. Ze zag dat Collin de auto parkeerde en uitstapte, waarna hij haar rolstoel uit de kofferbak haalde en die voor haar deur plaatste. Taylor verplaatste zichzelf in haar rolstoel, ze duwde de rolstoel naar voren en stelde zich voor aan de vrouw.

Het was een aardige vrouw en ze praatte met Taylor over hoe de reis hierheen was en over Dude, het paard waar ze gingen kijken. Ze gingen richting de stallen en Collin liep erachteraan. Hij rook de geur van paarden, een vreemd bekende en vertrouwde geur. Hij kon zich weer de dagen herinneren dat hij door de stallen liep en de paarden verzorgde. Het deed hem terugdenken aan de dagen dat hij geen spelletjes speelde op de computer, maar op de rug van een paard. De dagen waarin hij zoveel plezier had met zijn vrienden en zijn kleine zusje. Hij sloot zijn ogen voor een moment en liep verder achter Taylor aan. Ze liepen naar een stal halverwege het gangpad. De vrouw deed de deur open en daar stond hij.

(rest of the story will follow, and I will upload an English version )
______________
Horse: Dude (Duende) made by Sealle
Art made by: Me EddieLover

Gosh he is amazing!!! Loved drawing him, So there will be another artbid, trust me (I'm already working on it =333) That manes and tail are sooo gorgeous (it took me forever, but I love the way they turned out <3)

Description
This is my first artbid for this geargeous stallion named Duende aka Dude <3
He is created by sealle www.deviantart.com/sealle/art/… and when I saw him, I just fell in love
I have used this www.deviantart.com/sealle/art/… drawing for the reference for the stables =3

______________
There is a story that belongs with it!!
And I will update the drawing with the story, but I will go a few days away and I still need to back my suitcase.... And I will leave tomorrowmorning.... Sooo I have to do that now =3 But when I'm back I will add the story to it!!
Just wanted this online before I left

______________
Story: Will come......
Will containce Lincoln (aka Collin) and his sister Taylor (aka Teetee). Taylor is a 16/17 years old woman, who has lost her left arm and right leg at the age of 7 years during a terrible car-accident that killed both their parents. Lincoln a 23 Years old men is Teetee's brother who has taken care for her when their parents died and she became an invalide. They have lived with their uncle and aunt the first years after the accident, but their strict legim didn't work for the two kids. So when Lincoln was able to move out (at 18 years old) both he and her sister moved away.

The story is just in Dutch for now, but I will upload an English version!!!

"Zaterdag"
Het was nog donker toen Collin wakker werd. Langzaam kwam hij overeind in z'n bed en strekte zich uit. Hij voelde hoe zijn spieren samentrokken en even kwam de gedachte in hem op om weer verder te slapen. Maar daar was helaas geen tijd voor. Vlug stapte hij uit bed en liep naar de deur. Voorzichtig, om Taylor niet wakker te maken, opende hij de deur van zijn slaapkamer en liep naar de trap. Hij wist dat als hij ook maar iets van geluid maakte zijn kleine zus wakker zou worden en hij daar de hele ochtend mee opgescheept zat. Iets waar hij normaal geen moeite mee zou hebben, maar nu even niet. Zo stil mogelijk liep hij de trap af en haastte zich naar het toilet. Opgelucht trok hij de wc door en liep hij naar de woonkamer. Hij had expres de deur naar de woonkamer open gelaten want die kon soms nogal herrie maken. En ook dan zou Tayler binnen de kortste keren wakker worden en hem lastig vallen. In zijn pyjama, al had hij daar nu best spijt van aangezien het frisser was als hij had gedacht, liep hij over de koude vloer van de woonkamer richting de bank. Hij had zijn pantoffels naast de bank laten staan, voordat hij gisteravond naar bed was gegaan. Hij meende te herinneren dat ze aan de kant van het raam stonden. Maar voordat hij daar was had hij zijn pantoffels al gevonden. Snel liep hij naar de computer, die hij opstartte en iedere seconde dat het duurde voordat zijn computer eindelijk opgestart was, was er één te veel. Vandaag had hij afgesproken om met zijn team de "headmasters" uit te dagen. Ze hadden om 5 uur 's ochtends afgesproken, want de vorige keer hadden ze te weinig tijd gehad. De vorige keer waren ze echter pas om 12 uur begonnen, dus of dit te overdreven was? Voor een buitenstaander misschien wel, maar voor Collin en zijn team was het haast net zo serieus als een leger dat ten strijde trekt. Alhoewel misschien voelde het voor Collin wel net zo echt aan. Tenslotte moesten ze de "terroristen" van het spel zien te stoppen. Deze "terroristen" volgens Collin, waren 4 spelers die de spellen van andere spelers hacken om zo aan meer geld en spullen te komen. Collin zelf was ook eens gehackt en had zich hierna aangesloten bij deze "anti-hack" club, ookwel "the defenders" genoemd.
Ach ja, je moet iets op je vrije dag toch?

Drie uur later zat Collin volledig in het spel. Ze waren al voorbij de eerste linie gebroken en ze waren bijna bij de tweede aangekomen. Samen als één versloegen ze de monsters die ze tegenkwamen op hun pad om de headmasters te verslaan. Bijna juichend van enthousiasme maakte Collin een fout. Hij had een speciale koptelefoon op met all-round geluid. Maar hierdoor vergat hij dat de dingen die hij hardop in zijn microfoon zei, ook in het huis te horen waren. En ja hoor.... Nog voordat Collin het besefte klonk daar het geluid van iemand die net uit bed klom...

Taylor had voorzichtig haar ogen open gedaan toen ze besefte dat ze echt niet meer in slaap zou vallen. Ze keek op haar telefoon en zag dat het al 8 uur geweest was. Best jammer zo in haar weekend. Voor school zou ze te laat zijn geweest, maar op haar vrije dag mocht ze best uitslapen. Maar helaas het lukte echt niet meer om nog verder uit te slapen. Dus besloot ze om maar uit bed te gaan. En dat was het moment dat ze haar broer beneden hoorde praten. Omdat het met zo veel agressie en enthousiasme ging wist ze gelijk dat hij weer bezig was met dat stomme spel van hem. Ze vond het maar onzin. Je kon toch wel wat beters doen in je vrije tijd dan een spelletje waarbij je monsters en mensen moest vermoorden. Voorzichtig kwam ze overeind en trok haar rolstoel naar zich toe. Ze zuchtte.... Iedere keer als ze wakker werd en haar rolstoel zag werd ze eraan herinnerd aan het ongeluk waarbij haar ouders waren omgekomen. Nog iedere dag gaf ze zichzelf de schuld. Als zij niet perse naar huis wilde hadden ze misschien nog wel geleefd... Ze zette die gedachte van haar af. Haar oma had haar al duizenden keren gezegd dat het niet haar schuld was. Maar toch.... Ze zuchtte een keer diep en probeerde in haar rolstoel te klimmen, ze werd er steeds handiger in, en het kostte haar al veel minder moeite. Vroeger moest haar broer haar er steeds in tillen. En de trap af en op was al helemaal geen doen, maar sinds dat ze verhuisd waren had haar broer een speciale traplift laten installeren waarmee ze met haar rolstoel via de trapleuning naar beneden kon. Ze moest haar rolstoel op een klein platform installeren. En met één druk op de knop ging ze naar beneden. De eerste paar keren had ze niet alleen gedurfd maar na 5 jaar had ze er geen moeite meer mee.

Beneden zag ze inderdaad haar broer achter de computer. "Goeiemorgeeee broertje" Ze zag dat Collin het hoorde maar hij was te druk bezig met een monster. "Laat ook maar" ze rolde haar rolstoel naar de wc en ietwat onhandig verplaatste ze zichzelf over naar de wc. Toen ze klaar was sprong ze weer over naar haar rolstoel en merkte dat ze toch wel erg honger had. Ze rolde naar de keuken, waar ze een boterham met boterhamworst en augurken maakte. Terwijl ze naar de woonkamer rolde, besefte ze zich dat ze morgen 17 jaar zou worden. Precies 10 jaar gelden dat.... Ze probeerde er niet aan te denken maar haar verjaardag was altijd een dingetje. Het was namelijk op haar verjaardag dat ze dat ongeluk hadden gehad, en haar ouders waren overleden. Normaal gesproken deed ze niet zo veel met haar verjaardag, alleen een paar vrienden van school en wat familieleden kwamen langs. Maar morgen wilde ze er helemaal niks aan doen. Ze had zelfs ruzie gehad met haar broer. "Waarom zou ze feest vieren als het precies 10 jaar geleden was dat zij haar ouders had vermoord?" Had ze geroepen waarop haar broer haar wijs maakte dat ze zich niet zo moest aanstellen en dat ze best haar verjaardag konden vieren en het zouden combineren met een rouwdag voor hun ouders. Aan de ene kant had ze dat wel begrepen, maar aan de andere kant hoefde het van haar allemaal niet. Hun grootouders, ooms en tantes hadden al aangegeven dat ze wel langs zouden komen. Wat Taylor wel begreep. Maar verder hoefde ze geen feest.

Ze klom op de bank en drukte de televisie aan met de afstandsbediening. Terwijl ze haar broodje op at, keek ze op haar telefoon. Ze had behoorlijk wat dingen gemist op Facebook zo te zien. Het duurde even voor ze alle notificaties had bekeken en ze scrolde langs de nieuwsberichten. Ze volgde een aantal stallen op facebook, want ondanks dat ze waarschijnlijk nooit meer zou kunnen rijden. Had ze 2 jaar als 5 en 6 jarig meisje paard gereden. Ze had haar eerste rijles als kado gekregen van haar ouders voor haar 5e verjaardag. Net als haar broer. Hij had echter na het ongeluk ook nooit meer paardgereden. Niet zo zeer omdat hij het niet leuk vond, nee sterker nog hij zou maar wat graag weer op een paard stappen. Hij had zelfs meegedaan met boogschieten te paard en hij was verdraaid goed. Maar hij kon het niet. De paarden en met name de lessen was altijd samen met zijn zusje en hun ouders geweest. Hij kon het niet voor zich zien zonder hun ouders erbij om ze aan te moedigen.

Terwijl ze op facebook aan het rondscrollen was zag ze een aantal paarden die te koop aangeboden werden. Wat zou ze toch graag een paard willen hebben, maar haar broer had haar zo vaak gezegd dat ze dat nooit zouden doen. Dat ze niet eens meer probeerde om haar broer over te halen. Hij had echter ooit een keer een afspraak gemaakt met haar. "Als je ooit een keer een paard vind, uiteraard een stoere Hispano Arabian hengst met lange dikke manen en staart, die zo lief is dat jij erop kan rijden. Dan mag jij dat paard hebben." Ze was toen 8 geweest en ze was in de periode vaak depressief geweest vanwege haar verloren arm en been. Nu jaren later was ze er wel aan gewend geraakt en had ze uiteraard al honderden hengsten aan Collin laten zien die volgens de beschrijving lief waren, maar hij had nooit contact opgenomen, of sterker nog de indruk gegeven dat hij überhaubt wilde gaan kijken. Ze had daarom die hoop maar opgegeven. Toch bleef het verleidelijk om de verkoopadvertenties in de gate te houden.

Net toen ze klaar was met haar broodje en haar telefoon aan de kant wilde leggen, had ze haar beginpagina nogmaals vernieuwd en toen de nieuwe pagina geladen was zag ze een nieuwsbericht van een stal die ze volgde. Namelijk van KhanCohban Stud and Farm. Ze liet haar bord vallen en haar adem stokte. Ze keek naar een foto van een paard zo mooi, zo puur, zo... ze wist niet hoe ze hem kon omschrijven maar ze wist één ding zeker. Dit was het paard waar ze zo lang op wachtte. Dit was het paard die haar zou helpen om weer te kunnen rijden.

Terwijl collin achter zijn computer zijn spel zat te spelen. Had hij gezien dat zijn zusje op de bank was gaan zitten. Hij had er niet veel aandacht voor want hij moest tenslotte nog maar 1 monster verslaan om ook door de 2e linie te breken. Dit monster was echter een stuk moeilijker en één voor één voerde ze een aanval uit om vervolgens een afsluitende aanval met z'n alle in te zetten. Het vergde behoorlijk wat overleg en het kwam vrij nauwkeurig, want iets te vroeg of te laat en de aanval was mislukt. Maar precies op het moment dat ze het monster hadden verslagen schrok hij van Taylor. Ze had haar bord laten vallen. En ondanks dat hij af en toe echt geen zin had om voor zijn zusje te zorgen. Stond hij gelijk op, "gaat het TeeTee?" Hij snelde naar Taylor. Maar toen hij bij Taylor was zag hij niks ernstigs. Verbaasd maar vooral geïrriteerd was hij weer omgekeerd om naar de computer te lopen. "Wacht even" Taylor probeerde hem vast te pakken, maar hij was net te ver weg waardoor ze omviel. Ze klom weer overeind waarna ze haar telefoon uitstak naar Collin. "Ik heb hier geen tijd voor en geen zin in." "Wacht nou Collin en kijk even alsjeblieft!" Ze stak nogmaals haar telefoon uit en Collin pakte hem aan. Hij keek op het scherm. De pagina was geopend op een verkoopadvertentie van een stal die zijn zusje volgde. Ze had wel eens vaker een paard laten zien die ze dan o zo graag wilde kopen. Hij keek op het scherm naar de omschrijving en hij scrolde naar beneden naar de foto. Hij versteende.... Dit paard... Hij keek om naar de foto van zijn vader en moeder. De foto hing boven de open haard en was genomen tijdens hun laatste vakantie. Ze waren naar Portugal geweest waar ze naar duiken, surfen en lekker op het strand hangen ook naar een stoeterij waren geweest waar hun ouders een buitenrit hadden gemaakt. Dit was ook de laatste keer dat ze paard hadden gereden, voordat.... Het paard op de foto had zijn vader verteld was een Hispano Arabian. Het waren prachtige sterke en vooral betrouwbare paarden volgens de eigenaar van de stoeterij. Zijn vader had hem verteld "Als je ooit de kans krijgt om zo'n mooi paard in bezit te krijgen, ga er dan voor." Zijn vader had toen die foto laten maken met dat paard en die foto hangt al sinds dat ze naar dit huis verhuisd waren boven de open haard.

Hij keek nogmaals naar de telefoon en Taylor. Hij wist dat hij deze kans niet kon laten liggen, zijn vader had het zo mooi gevonden om dit mee te maken. Hij dacht na, kunnen we een paard onderhouden? Wat als Taylor depressief wordt van het feit dat ze niet kan rijden? Zou ze weer kunnen rijden met dit paard? Wat als ze valt? Allerlei vragen schoten door zijn hoofd en eigenlijk alles in hem zei "doe het niet..." maar luisterend naar de stem van zijn vader zei hij tegen Taylor dat ze een afspraak mocht maken om te gaan kijken.

Het mocht!!! Het mocht echt!! Zo blij als dat ze was sprong ze naar haar broer waar hij haar opving en tranen van blijdschap rolde over haar wangen. "Ik ga meteen bellen!" Nog voordat Collin wat kon zeggen had ze haar telefoon terug gepakt en het nummer ingetoetst waarmee ze contact op moest nemen. Het duurde even, maar toen nam een vriendelijke vrouwelijke stem de telefoon op. Taylor zei dat ze geïnteresseerd was in Dude (ookwel Duende). De vrouw aan de andere kant van de telefoon vertelde nog wat over Dude en ook de rede waarom ze hem helaas weg moest doen. Namelijk omdat ze het niet kon combineren met haar zwangerschap. Na een kort gesprek hing Taylor op. "We mogen morgen langs komen!" Ze straalde van blijdschap toen ze het Collin vertelde. En de rest van de dag is die glimlach niet meer van haar gezicht geweest.

"Zondag"
Weer was het vroeg toen Collin opstond, dit keer niet omdat hij een spel moest spelen, nee sterker nog ze hadden de headmasters verslagen! Maar hij wilde de kamer versieren voor Taylor voordat ze wakker was. Dus hij klom uit bed en liep naar de deur, maar voordat hij de slaapkamer uit was hoorde hij dat zijn zusje al beneden was. Verbaasd vroeg hij zich af waarom ze zo vroeg wakker was. En vooral waarom ze zo vrolijk was. "Oooh Ik heb er zo'n zin in!" Zei ze toen Collin naar beneden liep. Ohja ze gingen vandaag bij dat paard kijken. Collin was het haast alweer vergeten, maar Taylor uiteraard niet. Ze had een afspraak gemaakt om 10 uur en aangezien het nog een stukje rijden was moesten ze maar eens opschieten. Snel aten ze hun ontbijt op en hadden ze zich omgekleed. Collin was al naar beneden zijn spullen aan het verzamelen, toen Taylor naar beneden kwam. Ze keek niet meer zo blij als voorheen en Collin zag dat ze ongerust was. "Wat nou als ze niet willen dat een gehandicapte hun paard koopt?" "Stel je nou niet zo aan, dat weet je pas als je erheen gaat." Collin snapte haar wel, maar hij probeerde haar gerust te stellen. "Als je er niet heen gaat en het niet vraagt zul je het ook nooit weten" Taylor vond dat hij daar wel gelijk in had. Dus pakte ze haar spullen en samen gingen ze naar de auto.

De autoreis duurde ongeveer een half uurtje, waarna ze overstapte op de boot naar het eiland waar de stal gevestigd was. De boottocht was prachtig, de natuur war prachtig om te zien en het weer was perfect. Niet te warm, maar zeker niet te koud met een heerlijk zonnetje. Ze hadden niks te klagen. Taylor was zo ontzettend zenuwachtig dat ze niet stil kon zitten, dus rolde ze haar rolstoel over de boot om zo alle kanten een keer gezien te hebben. Haar broer werd haar zo wel een beetje zat, maar goed het was dan ook niet niks. Zelf was hij ook wel zenuwachtig, maar hij kon tenminste nog wel stil zitten. Alhoewel hij merkte dat hij zelf ook steeds wat verder liep.

Toen de kust in zicht kwam, leek het eeuwen te duren voordat ze eindelijk zover waren om aan te meren. Taylor kon haar enthousiasme niet meer op. Ze had er zo veel zin in! Nadat de boot was aangemeerd hadden ze een auto gehuurd om richting de stoeterij te
rijden. Na een korte autorit kwamen ze aan bij de stoeterij. De paarden die in de weilanden stonden waren prachtig! De een nog mooier als de andere en Taylor( en stiekem ook Collin) keek haar ogen uit. Bij aankomst op de parkeerplaats kwam een vrouw hun tegemoet lopen, Taylor vermoedde dat het de vrouw was die ze ook aan de telefoon had gehad. Ze zag dat Collin de auto parkeerde en uitstapte, waarna hij haar rolstoel uit de kofferbak haalde en die voor haar deur plaatste. Taylor verplaatste zichzelf in haar rolstoel, ze duwde de rolstoel naar voren en stelde zich voor aan de vrouw.

Het was een aardige vrouw en ze praatte met Taylor over hoe de reis hierheen was en over Dude, het paard waar ze gingen kijken. Ze gingen richting de stallen en Collin liep erachteraan. Hij rook de geur van paarden, een vreemd bekende en vertrouwde geur. Hij kon zich weer de dagen herinneren dat hij door de stallen liep en de paarden verzorgde. Het deed hem terugdenken aan de dagen dat hij geen spelletjes speelde op de computer, maar op de rug van een paard. De dagen waarin hij zoveel plezier had met zijn vrienden en zijn kleine zusje. Hij sloot zijn ogen voor een moment en liep verder achter Taylor aan. Ze liepen naar een stal halverwege het gangpad. De vrouw deed de deur open en daar stond hij.

(rest of the story will follow, and I will upload an English version )
______________
Horse: Dude (Duende) made by Sealle
Art made by: Me EddieLover

Gosh he is amazing!!! Loved drawing him, So there will be another artbid, trust me (I'm already working on it =333) That manes and tail are sooo gorgeous (it took me forever, but I love the way they turned out <3)