HOME | DD

Description
  "Masz jakieś imię panienko?" wzrok Bogowida był pełen konsternacji, nie tak wyobrażał sobie podróż na swoje dawne włości. Ze wszystkich scenariuszy, które odgrywał w głowie raz po raz, w ani jednym nie widział się w roli bohatera. Ale oto właśnie był, rozpinając kajdany z rąk kobiety, a bardziej dziewczyny, którą widział pierwszy raz w życiu.
  Za odpowiedź służyła mu tylko cisza, ale nie winił jej. Dla tej kobiety, był kolejnym białym mężczyzną, który chce ją zniewolić, wykorzystać, traktować jak rzecz. Nie była mu nic winna, nawet zdradzenia swojego imienia.
  Głęboko odetchnął i zadał jej to samo pytanie. Ale tym razem w jej języku.
  Zadziałało, dziewczyna lekko podniosła nerwowy wzrok, po jej twarzy widać było, że zaczyna się zastanawiać. Słowianin był cierpliwy, czuł się zobowiązany, aby jej pomóc, gdyby nie miłosierdzie i pomoc jakie otrzymał od jej ludzi na czarnym lądzie, na który był wysłany jako niewolnik, nie byłby w stanie wrócić do domu.
  "Fumbe"  Niewolnica, pomyślał. Powiedziała to cicho, pełna wstydu, co łamało mężczyźnie serce. Była taka młoda, a świat zdążył ją złamać na tak wiele sposobów. Nie łączyło ich nic poza traumatycznymi przeżyciami, więc Bogowid uratował jej życie, to powinno wystarczyć, tutaj ich wspólna historia powinna się zakończyć. Ale tak się nie stało. Nie wahając się już dłużej, zdecydował co powinien dalej zrobić. Chciał się nią zająć, pomóc jej odnaleźć drogę w życiu, odzyskać godność i wartość, którą jej zabrano, bo Bóg mu dopomóż, wiedział jakie to trudne. Po chwili odetchnął i znowu się odezwał, udając, że jej nie słyszał.
  "Nie chcesz zdradzić mi swojego imienia," - usłyszał głosy protestu, ale gestem ją uciszył. - "to zrozumiałe. Ale muszę się do Ciebie jakoś zwracać, czyż nie? Co powiesz na "Zina"?"
  wolny duch
  I wtedy po raz pierwszy zobaczył na jej twarzy nieśmiały uśmiech, a głęboko w sobie poczuł, że jego dług powoli się reguluje.
  Życie za Życie.

Description
  "Masz jakieś imię panienko?" wzrok Bogowida był pełen konsternacji, nie tak wyobrażał sobie podróż na swoje dawne włości. Ze wszystkich scenariuszy, które odgrywał w głowie raz po raz, w ani jednym nie widział się w roli bohatera. Ale oto właśnie był, rozpinając kajdany z rąk kobiety, a bardziej dziewczyny, którą widział pierwszy raz w życiu.
  Za odpowiedź służyła mu tylko cisza, ale nie winił jej. Dla tej kobiety, był kolejnym białym mężczyzną, który chce ją zniewolić, wykorzystać, traktować jak rzecz. Nie była mu nic winna, nawet zdradzenia swojego imienia.
  Głęboko odetchnął i zadał jej to samo pytanie. Ale tym razem w jej języku.
  Zadziałało, dziewczyna lekko podniosła nerwowy wzrok, po jej twarzy widać było, że zaczyna się zastanawiać. Słowianin był cierpliwy, czuł się zobowiązany, aby jej pomóc, gdyby nie miłosierdzie i pomoc jakie otrzymał od jej ludzi na czarnym lądzie, na który był wysłany jako niewolnik, nie byłby w stanie wrócić do domu.
  "Fumbe"  Niewolnica, pomyślał. Powiedziała to cicho, pełna wstydu, co łamało mężczyźnie serce. Była taka młoda, a świat zdążył ją złamać na tak wiele sposobów. Nie łączyło ich nic poza traumatycznymi przeżyciami, więc Bogowid uratował jej życie, to powinno wystarczyć, tutaj ich wspólna historia powinna się zakończyć. Ale tak się nie stało. Nie wahając się już dłużej, zdecydował co powinien dalej zrobić. Chciał się nią zająć, pomóc jej odnaleźć drogę w życiu, odzyskać godność i wartość, którą jej zabrano, bo Bóg mu dopomóż, wiedział jakie to trudne. Po chwili odetchnął i znowu się odezwał, udając, że jej nie słyszał.
  "Nie chcesz zdradzić mi swojego imienia," - usłyszał głosy protestu, ale gestem ją uciszył. - "to zrozumiałe. Ale muszę się do Ciebie jakoś zwracać, czyż nie? Co powiesz na "Zina"?"
  wolny duch
  I wtedy po raz pierwszy zobaczył na jej twarzy nieśmiały uśmiech, a głęboko w sobie poczuł, że jego dług powoli się reguluje.
  Życie za Życie.